گفتی پدر این سرزمین دور باد از شر و دروغ
قحطی نبیند این دیار، دشمن بماند بی فروغ
گفتی چنان ارزنده است این خاک زرین کهن
خاکی که جسمت بعد مرگ یک ذره از ایران بود
شرم بر ما ای پدر، ما خود شدیم دشمن او
مهر وطن قحطی شده، رایج شده کذب و دروغ
شرم بر ما ای پدر، دادیم به باد آداب خویش
بیگانه شد سرمشق ما، از یاد بردیم رسم خویش
بجای شمس و مثنوی سر داده ایم حزن و فغان
شیون شده عادت ما، ما وارثان مهرگان
شرم بر ما ای پدر، ما که زخود بی خبریم
دزدیده شد گنج وطن، در خواب خوش غوطه وریم
بردند، ربودند خاکمان، به گل نشست دریایمان
گل ها همه پژمرده اند، رنگ رفت از فرهنگمان
تقصیر ندارد روزگار، ظالم نخوانید این جهان
بر این دیار با شکوه ما خود نبودیم پاسبان
تقصیر ندارد روزگار، ظالم نخوانید این جهان
بر این دیار با شکوه ما خود نبودیم پاسبان
http://youtu.be/JEOVlg6LNKk
No comments:
Post a Comment