شعله همیشه فروزان ...

شعله همیشه فروزان ...
 چهارشنبه‌ سوری که با نام‌ های چهارشنبه آخر سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته می‌شود٬ یکی از جشن‌ های باستانی ما پارسیان و ایرانیان است که در شب آخرین چهارشنبهٔ سال (سه‌شنبه شب) برگزار می‌شود.
واژهٔ «چهارشنبه‌ سوری» از دو واژهٔ چهارشنبه٬٬ نام یکی از روزهای هفته و سور به معنای جشن و شادی است.
طبق آیین باستان٬ در این روز٬٬ آتش بزرگی افروخته شده که تا صبح زود و برآمدن خورشید٬ روشن نگه داشته می‌شود که این آتش معمولاً در بعد از ظهر٬ هنگامیکه مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند٬ آغاز می‌شود و در هنگام پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من».
این جمله٬٬ نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌ سازی است که واژه ای به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد٬ به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدیگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد.
 چهارشنبه‌ سوری جشنی نیست که وابسته به کیش یا قومیت افراد خاصی باشد و آن در میان ما ایرانیان٬ با بزرگداشت آیین ها و جشنهای باستانی٬ بیادگار مانده از نیاکانمان٬ جاودانی است و سیرتاریخ و تحولات سیاسی٬ قادر به خدشه دار نمودن و کمرنگ کردن مراسم آن٬ نیست.
 کانال فرهنگسازی و روشنگری ایران نوستالژی: https://telegram.me/IranRoshangariKanal
 آنکه ناموخت از گذشت روزگار … هیچ ناموزد ز هیچ آموزگار...