آزادی پوشش، خیابانی در ایران سال ١٣٥٤ !!
اين دود سيه فام كه از بام وطن خاست
از ماست كه برماست
وين شعله سوزان كه برآمد زچپ وراست
از ماست كه برماست
جان گر به لب ما رسد از غير نناليم
با كس نسگاليم
از خويش بناليم كه جان سخن اين جاست
از ماست كه برماست
ما كهنه چناريم كه از باد نناليم
برخاك بباليم
ليكن چه كنيم، آتش ما در شكم ماست
از ماست كه برماست
گوييم كه بيدار شديم اين چه خياليست
بيداري ما چيست؟
بيداري طفلي است كه محتاج به لالاست
از ماست كه برماست
بهار
------------------
No comments:
Post a Comment