Wednesday, January 1, 2014

تنهایی پرشکوه فیلسوفانه...



تنهایی پرشکوه فیلسوفانه...

در زمان های قدیم به روایت هرودت تاریخ شناس بزرگ ساکاها دشمنانشان را می کشتند و پوستشان را تبدیل به حوله میکردند و هرکسی که حوله های بیشتری داشت در آن قوم احترامش بیشتر بود و به راستی در میان ملل بی فرهنگ میبینیم شجاعت پربارترین فضیلت است و در این ملل شاعران حتی مدح این گونه رشادت ها را می گویند!

اما فلاسفه آرامشی وصف ناپذیر را دنبال می کنند که استدلالشان اینست شخص خردمند خود را بالاتر از هر پیشامدی قرار می دهد و در امنیت عقل قرار می گیرد و از آنجا با غرور شرافتمندانه به فانیان شهرت طلب می نگرد و شوربختانه عوام هیچگاه شکوه فیلسوف را نمی یابند از آنجا که عظمت درون بینی انسان را کشف نکرده اند.


دیوید هیوم —
..............

No comments:

Post a Comment