واپسین روزها!!
ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﭘﺮﻧﺴﺲ ﻓﺮﺣﻨﺎﺯ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻰﻛﺮﺩ !! ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺁﺧﺮ،ﺷﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮ «ﺗﻘﺮﻳﺒن ﺣﺮﻑ ﻧﻤﻰ ﺯﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺟﻤﻼﺕ ﻛﻮﺗﺎﻩﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ» . ﺍﻭ ﺍﺯ ﻭﺿﻊ ﺁﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻓﺶ ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩ . ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ استراحت ﻣﻴﺰ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﻯ ﺭﺍﻫﺮﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، در آن ﻫﻨﮕﺎﻡ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺍﻃﺎﻕ ﺑﺮﻭﻳﻢ، ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺧﺎﻃﺮ استراحت ﻛﻨﻨﺪ . ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺷﺐ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭﺩﺭﺩﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ . ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺼﺮ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻧﻮﺭﺴﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭ ﻭﻯ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻰ ﭘﺎﺭﺳﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻧﻮ ﻫﻤﺴﺮ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻚ ﻧﻘﺶ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺁﻓﺮﻳﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ :
« ﺍﻧﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺴﻰ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﻤﺎﺭﻙ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺗﻠﻔﻨﻰ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺣﺎﻝ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻭﺧﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ . ﺷﺎﻩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻻﻏﺮ ﻭ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﺭﻧﮓ ﺑﻮﺩ. ﺑﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﻧﻔﺲ ﻣﻰ ﻛﺸﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺿﻌﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺗﺮﺣﻢ ﺁﻣﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﻴﺮﺩ . ﻃﺮﺯ ﺗﻜﻴﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﺶ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﺳﺖ . ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺩﺭﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﺸﻴﺪ ﺍﻣﺎ ﺷﺎﻩ ﺷﻜﺎﻳﺘﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ .» ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﺑﺴﺎﻥ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﻯ ﻛﻪ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮ ﻳﻚ ﻓﻴﻠﻢ ﻳﺎ ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺮﺩﻯ ﻛﻪ ﺗﻼﺵ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﻛﺸﻮﺭﺵ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﭘﻨﺞ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺰﺭﮒ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺸﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ. ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭﻡ اﻣﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻏﻤﺎ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ.
«ﭘﺮﻭﻓﺴﻮ ﻓﻼﻧﺪﺭﻥ ﭘﺰﺷﻚ ﻭﻳﮋﻩ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ :ﻣﻦ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﻋﺼﺒﻰ ﺑﻮﺩﻡ . ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻳﻚ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻗﺒﻠﻰ ﻓﺎﻧﻴﺰﻭ ﺩﻛﺘﺮ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺑﻴﻬﻮﺷﻰ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻛﺮﺩﻡ ﻣﺮﺍ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﺳﻜﻮﺗﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﺁﻥ ﻃﺒﻘﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭﺿﻊ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﻭﺧﻴﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ. ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻳﻚ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺍﺧﻠﻰ، ﻧﺒﺾ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﺧﻮﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﺑﻬﺖ ﻭ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻛﻨﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﺍﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻣﺼﺮﻯ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻳﺎﻭﺭ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻏﻢ ﺯﺩﻩ ﻭ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ .ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﻣﺼﺮﻯ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ استراحت ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻛﻤﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺑﻴﻬﻮﺷﻰ ﻣﺼﺮﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻛﻤﻚ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ، ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ ﻭ ﺧﻮﻥ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﺰﺭﻳﻖ ﻛﻨﻴﻢ، ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻏﻤﺎﺀ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻋﻠﻴﺎﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﻭﺍﻻﺣﻀﺮﺕ ﺍﺷﺮﻑ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﺮﻭ ﺭﻓﺘﻢ . ﻫﻤﻪ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻰ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ . ﺑﺎ ﻭﺿﻊ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻡ ﺗﺎ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺮﮒ ﺑﻮﺩ. ﻣﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﻭ ﭘﺮﻧﺴﺲ ﺍﺷﺮﻑ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﺎﻧﺪ . ﺍﺯ ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﻛﻨﺪ .»
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﭘﺰﺷﻚ ﻭﻳﮋﻩ ﺷﺎﻩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ، ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﺍﺯ ﻭﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﻛﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﭘﺰﺷﻚ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺭﺍ ﻗﺎﻧﻊ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﺎﻩ ﺧﺒﺮ ﺑﺪ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ. ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﺑﺰﻧﺪ . ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ : ﺗﻼﺵ ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻋﻠﻴﺤﻀﺮﺕ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﺑﻬﻮﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺵ، ﻭﺍﻻﺣﻀﺮﺕ ﺍﺷﺮﻑ ﻭ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ . ﻣﻦ ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺻﺤﻨﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻭ ﻓﺮﺣﻨﺎﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﺗﺨﺖ ﺍﻭ ﺯﺍﻧﻮ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻮﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺎﺭﺳﻰ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ: « ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎ» ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺗﺨﺖ ﻣﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﺧﻮﻥ ﺭﺍ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﻥ ﺗﺰﺭﻳﻖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩﺍﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﻰ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ . ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﻛﻴﺴﻪ ﻛﻮﭼﻜﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﺎﻭﻯ ﺧﺎﻙ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﺍﺯ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﻟﺶ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ : ﻓﺮﺣﻨﺎﺯ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻮﺩ . ﺭﺿﺎ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺨﺖ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺳﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ. ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺩﻭ ﻧﻔﺲ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻧﻔﺴﻰ
...ﻋﻤﻴﻖ ﻛﺸﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ . ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ .
شاهدخت ﺍﺷﺮﻑ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪ. ﻣﻦ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻢ . ﺑﻌﺪ ﻛﻴﺴﻪ ﻣﺤﺘﻮﻯ ﺧﺎﻙ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻛﻪ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﻟﺶ ﺍﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ، ... ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻕ ﺧﺎﺭﺝ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ سپس ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻮﺳﻴﺪﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻴﻦ ﺍﻭ ﺑﺮﻭﻳﻢ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻟﺒﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺖ، ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ۱۳۵۹ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ . ﭘﻴﻜﺮ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻛﺎﺥ ﻋﺎﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺳﺮﻭﺩ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻰ ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ عربی ﺭﺳﻢ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﻯ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﮔﻔﺖ « ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﻞ ﻓﺮﺡ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ .» ﭘﻴﻜﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﺩﻩ ﺗﻮﭘﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺐ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﭼﻢ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ، ﻣﺎ ﺩﺭ ﺻﻒ ﻧﺨﺴﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﻟﻴﻼ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﺍﻫﻨﻰ ﺳﭙﻴﺪ ﻭ ﻓﺮﺣﻨﺎﺯ ﻭ ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻣﻦ ﺭﻳﭽﺎﺭﺩ ﻧﻴﻜﺴﻮﻥ ﻭ ﺭﺿﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻣﺼﺮ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ، ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺿﺎ، ﺍﺣﻤﺪﺭﺿﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ، ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻳﻮﻧﺎﻥ ﻛﻨﺴﺘﺎﻧﺘﻴﻦ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺁﻥ ﻣﺎﺭﻯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻭﻳﻜﺘﻮﺭ ﺍﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﺳﺎﻭﻭﺍ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺳﻔﺮﺍﻯ ﭼﻨﺪ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺩﺭ ﺍﻟﺮﻓﺎﻋﻰ ﭘﻴﻜﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩ ﺯﻳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﺗﻨﮕﻰ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ . ﺭﺿﺎ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺍﻧﻮﺭﺍﻟﺴﺎﺩﺍﺕ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺭﺍ ﺣﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﭘﺴﺮ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﻣﻦ ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﻧﺒﻮﺩ. ﺍﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻰ ﺟﺪﻯ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ :
ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮﻭﻡ . ﺭﻓﺖ ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺁﺭﻣﻴﺪﻥ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺩﻳﺪ . ﺑﻌﺪﻫﺎ ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﺤﻠﻰ ﻛﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺍﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺍﺷﺖ . ﺑﺎﻧﻮﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﺼﺮ ﻛﻬﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ : « ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻣﻠﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﻜﻮﻩ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺍﻧﻮﺭ ﺷﺨﺼﺎً ﺑﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺍﻧﻮﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻓﺮﺡ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻡ . ﺍﻧﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ : ﻓﺮﺡ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﻛﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺳﺨﺖ ﻭ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻳﺎﺭﻯ ﺩﻫﻴﻢ . ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻭ ﻣﺎﻧﺪﻡ . ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﻜﻮﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺷﺎﻩ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﻰ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ . دست کم ﻣﺼﺮ و مردم و آن ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﭘﺸﺖ ﻧﻜﺮﺩ!!.»
از سخنان جاوید نام شاهنشاه آریامهر
●شاهنشاه آریامهر: امروز، بعضی ها مرا سرزنش می کنند که چرا با اعمال قدرت و بکار گیری شدت، مقررات حکومت نظامی را بدقت اجرا نکردیم و امنیت را به هر قیمتی که می شد، به کشور باز نگرداندم. مسلما این کار عملی بود، اما به چه قیمت؟ امروز به من گفته می شود که اجرای چنین تصمیمی، بمراتب کمتر از دوران خونین هرج و مرج کنونی، تلفات در بر می داشت. پاسخ من این است: که یک پادشاه حق ندارد تاج و تخت خود را بقیمت ریختن خون هم میهنان اش حفظ کند. یک دیکتاتور می تواند، اما پادشاه دیکتاتور نیست. شاهنشاه آریامهر در تبعید!!
◀کاش آگاه بودیم و میدانستیم و می شنیدیم و عمل میکردیم. آری شاه رفت و پشت سرش اعتبار و آبروی ایران و ایرانی هم رفت .. .شادی ,امنیت ,بزرگی , هویت , فرهنگ , پیشرفت ,انسانیت , شرف و کشور دوستی هم رفت . ما ماندیم و یک سرزمین سوخته با دلهای سوخته ...کدبان.موریس آریایی- آگاهی بنیان رهایی است. !! موریس آریایی
◀از آدم های مذهبی لومپن عقب مانده و خرافاتی و بیسواد و تروریست های مذهبی دوری کنید! اینها به درجه ای از حماقت و نادانی رسیده اند که مطمئن هستند هر غلطی بکنند اشکال ندارد، چون فکر میکنند با عبادت کردن جبرانش میکنند..!! بیسوادی و خرافات و حماقت و خشونت با هم، ترکيب بسیار خطرناک و بدی است!!!کدبان موریس آریایی- آگاهی بنیان رهایی است....موریس آریایی...
◀وظیفه روشنگر تولید دانش و شکستن تابو ها و مرزهای خرافات و ناآگاهی و بیخبری و بیسوادی است، به همین خاطر از اینکه انسان از زمان خود جلوتر است باید به خود افتخار کند !!.کدبان موریس آریایی..آگاهی بنیان رهایی است . . ..
◀ هنگامیکه عقل انسان فعال باشد و به کار گرفته شود دیگر نمیتواند هر حماقت و نادانی و خرافاتی را باور کند.کدبان موریس آریایی..آگاهی بنیان رهایی است . . ..
* آنان که ز پیش رفته‌اند ای ساقی،
در خاکِ غرور خفته‌اند ای ساقی،
رو باده خور و حقیقت از من بشنو:
باد است هر آن‌چه گفته‌اند ای ساقی.
ای کاش آگاه بودیم و میدانستیم و عمل میکردیم!!
◀خاندان پهلوی مردان را مجبور کرد تا رداهای قرون وسطایی یشان را به دور بیاندازند و کت و شلوار غربی بر تن کنند و زنان را نیز از بند چادر و چارچوق نجات داد! و از صدقه سر خاندان پهلوی مردم ایران با سواد و مدرن شدند. دشمنی جامعه لومپنیسم و عقب مانده و خرافاتی با رضا شاه بزرگ و خاندان پهلوی در این بود، که می خاستند همچنان در عقب ماندگی و کثافات خود دست و پا بزنند و رضا شاه بزرگ میخواست آنها را مدرن و آدم کند.!!کدبان موریس آریایی- آگاهی بنیان رهایی است...
◀ روشنگری و فرهنگسازی: مطالب را با ذکر منبع و نام برگ به اشتراک بگذارید، اینگونه ارزشگزاری به کار و زحماتی است که نویسندگان مطالب میکشند. بی فرهنگی نکنید سرقت ادبی جرم است، کوشش کنید خودتان نو آوری کنید و اگر مطلبی هم از جایی بر میدارید نام منبع و نویسنده آن را نیز ذکر کنید!! کدبان موریس آریایی- آگاهی بنیان رهایی است...
به کانال روشنگری پهلوی بپیوندید:
https://telegram.me/
ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﭘﺮﻧﺴﺲ ﻓﺮﺣﻨﺎﺯ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻰﻛﺮﺩ !! ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺁﺧﺮ،ﺷﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮ «ﺗﻘﺮﻳﺒن ﺣﺮﻑ ﻧﻤﻰ ﺯﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺟﻤﻼﺕ ﻛﻮﺗﺎﻩﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ» . ﺍﻭ ﺍﺯ ﻭﺿﻊ ﺁﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻓﺶ ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩ . ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ استراحت ﻣﻴﺰ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﻯ ﺭﺍﻫﺮﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، در آن ﻫﻨﮕﺎﻡ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺍﻃﺎﻕ ﺑﺮﻭﻳﻢ، ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺧﺎﻃﺮ استراحت ﻛﻨﻨﺪ . ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺷﺐ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭﺩﺭﺩﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ . ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺼﺮ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻧﻮﺭﺴﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭ ﻭﻯ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻰ ﭘﺎﺭﺳﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻧﻮ ﻫﻤﺴﺮ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻚ ﻧﻘﺶ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺁﻓﺮﻳﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ :
« ﺍﻧﻮﺭ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺴﻰ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﻤﺎﺭﻙ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺗﻠﻔﻨﻰ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺣﺎﻝ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻭﺧﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ . ﺷﺎﻩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻻﻏﺮ ﻭ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﺭﻧﮓ ﺑﻮﺩ. ﺑﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﻧﻔﺲ ﻣﻰ ﻛﺸﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﺳﻌﻰ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺿﻌﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺗﺮﺣﻢ ﺁﻣﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﻴﺮﺩ . ﻃﺮﺯ ﺗﻜﻴﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﺶ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﺳﺖ . ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺩﺭﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﺸﻴﺪ ﺍﻣﺎ ﺷﺎﻩ ﺷﻜﺎﻳﺘﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ .» ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﺑﺴﺎﻥ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﻯ ﻛﻪ ﺳﻨﺎﺭﻳﻮ ﻳﻚ ﻓﻴﻠﻢ ﻳﺎ ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺮﺩﻯ ﻛﻪ ﺗﻼﺵ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﻛﺸﻮﺭﺵ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﭘﻨﺞ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺰﺭﮒ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺸﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺮﺳﻴﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ. ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭﻡ اﻣﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻏﻤﺎ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ.
«ﭘﺮﻭﻓﺴﻮ ﻓﻼﻧﺪﺭﻥ ﭘﺰﺷﻚ ﻭﻳﮋﻩ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ :ﻣﻦ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﻋﺼﺒﻰ ﺑﻮﺩﻡ . ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻳﻚ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻗﺒﻠﻰ ﻓﺎﻧﻴﺰﻭ ﺩﻛﺘﺮ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺑﻴﻬﻮﺷﻰ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻛﺮﺩﻡ ﻣﺮﺍ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﺳﻜﻮﺗﻰ ﻋﻤﻴﻖ ﺁﻥ ﻃﺒﻘﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭﺿﻊ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﻭﺧﻴﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ. ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻳﻚ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺍﺧﻠﻰ، ﻧﺒﺾ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﺧﻮﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﺑﻬﺖ ﻭ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻛﻨﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﺍﻥ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﻣﺼﺮﻯ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻳﺎﻭﺭ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻏﻢ ﺯﺩﻩ ﻭ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ .ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﻣﺼﺮﻯ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ استراحت ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻛﻤﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺑﻴﻬﻮﺷﻰ ﻣﺼﺮﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻛﻤﻚ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ، ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ ﻭ ﺧﻮﻥ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﺰﺭﻳﻖ ﻛﻨﻴﻢ، ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻏﻤﺎﺀ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻋﻠﻴﺎﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﻭﺍﻻﺣﻀﺮﺕ ﺍﺷﺮﻑ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﺮﻭ ﺭﻓﺘﻢ . ﻫﻤﻪ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻰ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ . ﺑﺎ ﻭﺿﻊ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻰ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻡ ﺗﺎ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺮﮒ ﺑﻮﺩ. ﻣﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﻭ ﭘﺮﻧﺴﺲ ﺍﺷﺮﻑ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﺎﻧﺪ . ﺍﺯ ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﻛﻨﺪ .»
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﭘﺰﺷﻚ ﻭﻳﮋﻩ ﺷﺎﻩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ، ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﺍﺯ ﻭﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﻛﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﭘﺰﺷﻚ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺭﺍ ﻗﺎﻧﻊ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﺎﻩ ﺧﺒﺮ ﺑﺪ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ. ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﺑﺰﻧﺪ . ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ : ﺗﻼﺵ ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻋﻠﻴﺤﻀﺮﺕ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﺑﻬﻮﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺵ، ﻭﺍﻻﺣﻀﺮﺕ ﺍﺷﺮﻑ ﻭ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ . ﻣﻦ ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺻﺤﻨﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻭ ﻓﺮﺣﻨﺎﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﺗﺨﺖ ﺍﻭ ﺯﺍﻧﻮ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻮﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺎﺭﺳﻰ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ: « ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎ» ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺗﺨﺖ ﻣﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﺧﻮﻥ ﺭﺍ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﻥ ﺗﺰﺭﻳﻖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩﺍﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﻰ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ . ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦﺷﻬﺒﺎﻧﻮ ﻛﻴﺴﻪ ﻛﻮﭼﻜﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﺎﻭﻯ ﺧﺎﻙ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﺍﺯ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﻟﺶ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺷﻬﺒﺎﻧﻮ : ﻓﺮﺣﻨﺎﺯ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻮﺩ . ﺭﺿﺎ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺨﺖ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺳﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ. ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺩﻭ ﻧﻔﺲ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻧﻔﺴﻰ
...ﻋﻤﻴﻖ ﻛﺸﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ . ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ .
شاهدخت ﺍﺷﺮﻑ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪ. ﻣﻦ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻢ . ﺑﻌﺪ ﻛﻴﺴﻪ ﻣﺤﺘﻮﻯ ﺧﺎﻙ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻛﻪ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﻟﺶ ﺍﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ، ... ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻕ ﺧﺎﺭﺝ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ سپس ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻮﺳﻴﺪﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻴﻦ ﺍﻭ ﺑﺮﻭﻳﻢ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻟﺒﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺖ، ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ۱۳۵۹ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ . ﭘﻴﻜﺮ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻛﺎﺥ ﻋﺎﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺳﺮﻭﺩ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻰ ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ عربی ﺭﺳﻢ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﻯ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﮔﻔﺖ « ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﻞ ﻓﺮﺡ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ .» ﭘﻴﻜﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﺩﻩ ﺗﻮﭘﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺐ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﭼﻢ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ، ﻣﺎ ﺩﺭ ﺻﻒ ﻧﺨﺴﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﻟﻴﻼ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﺍﻫﻨﻰ ﺳﭙﻴﺪ ﻭ ﻓﺮﺣﻨﺎﺯ ﻭ ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻣﻦ ﺭﻳﭽﺎﺭﺩ ﻧﻴﻜﺴﻮﻥ ﻭ ﺭﺿﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻣﺼﺮ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ، ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺿﺎ، ﺍﺣﻤﺪﺭﺿﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ، ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻳﻮﻧﺎﻥ ﻛﻨﺴﺘﺎﻧﺘﻴﻦ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺁﻥ ﻣﺎﺭﻯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻭﻳﻜﺘﻮﺭ ﺍﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﺳﺎﻭﻭﺍ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺳﻔﺮﺍﻯ ﭼﻨﺪ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺩﺭ ﺍﻟﺮﻓﺎﻋﻰ ﭘﻴﻜﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩ ﺯﻳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﺗﻨﮕﻰ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ . ﺭﺿﺎ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺍﻧﻮﺭﺍﻟﺴﺎﺩﺍﺕ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺭﺍ ﺣﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﭘﺴﺮ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﻣﻦ ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﻧﺒﻮﺩ. ﺍﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻰ ﺟﺪﻯ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ :
ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮﻭﻡ . ﺭﻓﺖ ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺁﺭﻣﻴﺪﻥ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺩﻳﺪ . ﺑﻌﺪﻫﺎ ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﺤﻠﻰ ﻛﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺍﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺍﺷﺖ . ﺑﺎﻧﻮﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﺼﺮ ﻛﻬﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ : « ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻣﻠﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﻜﻮﻩ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺍﻧﻮﺭ ﺷﺨﺼﺎً ﺑﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺍﻧﻮﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻓﺮﺡ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻡ . ﺍﻧﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ : ﻓﺮﺡ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﻛﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺳﺨﺖ ﻭ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻳﺎﺭﻯ ﺩﻫﻴﻢ . ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻭ ﻣﺎﻧﺪﻡ . ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺷﻜﻮﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺷﺎﻩ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﻰ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ . دست کم ﻣﺼﺮ و مردم و آن ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﭘﺸﺖ ﻧﻜﺮﺩ!!.»
از سخنان جاوید نام شاهنشاه آریامهر
●شاهنشاه آریامهر: امروز، بعضی ها مرا سرزنش می کنند که چرا با اعمال قدرت و بکار گیری شدت، مقررات حکومت نظامی را بدقت اجرا نکردیم و امنیت را به هر قیمتی که می شد، به کشور باز نگرداندم. مسلما این کار عملی بود، اما به چه قیمت؟ امروز به من گفته می شود که اجرای چنین تصمیمی، بمراتب کمتر از دوران خونین هرج و مرج کنونی، تلفات در بر می داشت. پاسخ من این است: که یک پادشاه حق ندارد تاج و تخت خود را بقیمت ریختن خون هم میهنان اش حفظ کند. یک دیکتاتور می تواند، اما پادشاه دیکتاتور نیست. شاهنشاه آریامهر در تبعید!!
◀کاش آگاه بودیم و میدانستیم و می شنیدیم و عمل میکردیم. آری شاه رفت و پشت سرش اعتبار و آبروی ایران و ایرانی هم رفت .. .شادی ,امنیت ,بزرگی , هویت , فرهنگ , پیشرفت ,انسانیت , شرف و کشور دوستی هم رفت . ما ماندیم و یک سرزمین سوخته با دلهای سوخته ...کدبان.موریس آریایی- آگاهی بنیان رهایی است. !! موریس آریایی
◀از آدم های مذهبی لومپن عقب مانده و خرافاتی و بیسواد و تروریست های مذهبی دوری کنید! اینها به درجه ای از حماقت و نادانی رسیده اند که مطمئن هستند هر غلطی بکنند اشکال ندارد، چون فکر میکنند با عبادت کردن جبرانش میکنند..!! بیسوادی و خرافات و حماقت و خشونت با هم، ترکيب بسیار خطرناک و بدی است!!!کدبان موریس آریایی- آگاهی بنیان رهایی است....موریس آریایی...
◀وظیفه روشنگر تولید دانش و شکستن تابو ها و مرزهای خرافات و ناآگاهی و بیخبری و بیسوادی است، به همین خاطر از اینکه انسان از زمان خود جلوتر است باید به خود افتخار کند !!.کدبان موریس آریایی..آگاهی بنیان رهایی است . . ..
◀ هنگامیکه عقل انسان فعال باشد و به کار گرفته شود دیگر نمیتواند هر حماقت و نادانی و خرافاتی را باور کند.کدبان موریس آریایی..آگاهی بنیان رهایی است . . ..
* آنان که ز پیش رفته‌اند ای ساقی،
در خاکِ غرور خفته‌اند ای ساقی،
رو باده خور و حقیقت از من بشنو:
باد است هر آن‌چه گفته‌اند ای ساقی.
ای کاش آگاه بودیم و میدانستیم و عمل میکردیم!!
◀خاندان پهلوی مردان را مجبور کرد تا رداهای قرون وسطایی یشان را به دور بیاندازند و کت و شلوار غربی بر تن کنند و زنان را نیز از بند چادر و چارچوق نجات داد! و از صدقه سر خاندان پهلوی مردم ایران با سواد و مدرن شدند. دشمنی جامعه لومپنیسم و عقب مانده و خرافاتی با رضا شاه بزرگ و خاندان پهلوی در این بود، که می خاستند همچنان در عقب ماندگی و کثافات خود دست و پا بزنند و رضا شاه بزرگ میخواست آنها را مدرن و آدم کند.!!کدبان موریس آریایی- آگاهی بنیان رهایی است...
◀ روشنگری و فرهنگسازی: مطالب را با ذکر منبع و نام برگ به اشتراک بگذارید، اینگونه ارزشگزاری به کار و زحماتی است که نویسندگان مطالب میکشند. بی فرهنگی نکنید سرقت ادبی جرم است، کوشش کنید خودتان نو آوری کنید و اگر مطلبی هم از جایی بر میدارید نام منبع و نویسنده آن را نیز ذکر کنید!! کدبان موریس آریایی- آگاهی بنیان رهایی است...
به کانال روشنگری پهلوی بپیوندید:
https://telegram.me/
No comments:
Post a Comment