ساواک یا سازمان امنیت و اطلاعات کشور//

ساواک یا سازمان امنیت و اطلاعات کشور//
ساواک اختصار سازمان امنیت و اطلاعات کشور است ، از سال ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۷ سازمان اصلی پلیس امنیتی و اطلاعاتی ایران در زمان سلطنت پادشاه پهلوی دوم بود که قدرت و اختیارات بسیاری در توقیف و بازجویی تروریست ها و نوکران اجنبی ها داشت. این سازمان به ویژه در سالهای دهه ۱۳۵۰ و پیش از انقلاب ننگین ۵۷ ، نقش زیادی در تامین آسایش و امنیت کشور و مردم ایران بازی میکرد. مقر سابق ساواک در خیابان خواجه انصاری تهران قرار داشت. ساواک در اوسط دهه ۱۹۵۰ میلادی (اواسط دهه ۱۳۳۰ ) در ایران شکل گرفت و هدف از آن تاسیس یک نیروی پلیس مخفی بر ضد خرابکاری و تروریست ها در ایران بوده‌ است. نخستین رئیس این سازمان، تیمور بختیار بود. در نیمه سال ۱۳٣٠ به دلیل احساس خطر نظام پادشاهی از شکل گیری نیروهای مخرب تروریستی و باز سازی جریان مصدق که نخست وزیر ایران بود وفرمان عزل شاه مملکت را صادر کرده بود! در کجای جهان سراغ دارید که یک وزیر فرمان برکناری پادشاهی را صادر کرده باشد، بر عکس آن میتواند صدق کند، که شاه نخست وزیر را عزل کند، اما در ایران گویا همه چیز وارونه و بر عکس است، زیرا هیچکس با وظایف خود آشنا نیست، و همه میخواستند شاه باشند و به کمتر از آن نیز رضایت نمی دادند! ناگفته نماند که اگر مصدق در این رژیم بود اعدام شده بود، اما پادشاه ایران وی را به خاطر خیانت به وطن و سرپیچی از وظایف نخست وزیری به ٣ سال زندان محکوم کرد. هر کشوری برای جلوگیری از اعمال خرابکاری و تروریستی دارای یک نهاد امنیتی میباشد که در ایران نیز سازمان امنیت و اطلاعات کشور این نقش مهم را بر عهده داشت، و باید خاطر نشان کرد که اگر ساواک نبود آخوند های جنایتکار و دیگر تروریست ها بسیار پیش از این ایران را ویران کرده بودند، در واقع باید این را هم اشاره نمود، که ساواک تا حدی کوتاهی نیز کرد و باید همه آخوند های جنایتکار و همدستان تروریست آنها را نابود میکرد، تا ایران به دست آنها نیفتد. ایران در دوران طلایی پادشاهی مدرن و یک کشور نیمه اروپایی بود و ایرانیان همه گونه آزادی داشتند، و آن آزادی ها را با نیرنگ و فریب یک شبه از دست دادند و انقلابیون به آزادی سیاسی نیز نرسیدند و همگی تار و مار شدند، و این حق انسان های حق ناشناس است! ننگ ابدی بر کسانی باد که جامعه شاد ایران را ناشاد کردند. یک گوشه ای از این جهان مردمی وجود دارند که خودشان انقلاب کردند که پس از انقلاب ننگین، کارهای پیش از انقلاب را یواشکی و با ترس و لرز انجام دهند! ملتی که که امنیت و شادیهاشان را در ازای بهشت دروغین فروختند و بعد آن را در کشورهای بیگانه جستجو کردند، قابل احترام نیستند قابل ترحم و تنفرند. ملتی که تاریخ خود را گم کند بیگانه پرست می شود!!
آگاهی بنیان رهایی است.
موریس آریایی
19.9.2013
-----------